OCRICULUM

OCRICULUM

ultima Umbricarum urbium versus meridiem; Romaeque proxima, urbs antiqua, cuius nomen alii plurali numero Ocriculi protulerunt, Oppidani inde sunt Ciceroni in Orat. pro Milon. 6. 24. Livio l. 1. ac Plinio, l. 3. c. 5. Ocricunali; Inscriptioni veteri et Stephani epitomatori Ocricolani, vulgo nunc oppid. incolis Otricoli vocatur. Οἱ Ὀκρίκλοι Straboni, τὸ Ὀκρίκολον Ptolemaeo. Stephanus, Ὀκρίκολα, πόλις Τυῤῥηνῶν. Διονύσιος Ο᾿κτωκαιδεκάτῳ Ρ῾ωμαϊκῆς ἀρχαιολεγίας, τὸ ἐθνικὸν Ὀκρικολανὸς, ὡς ἀυτός φησιν. Nescio autem, an ipsi Dionysio oppidi vocabulum formatum fuerit Ὀκρίκολα, nescio item, an Tyrrhenorum id ille feccrit oppidum, vereorque de suo id gentis nomen adiecisse Stephanum, cuius aetate Umbria etiam sub Etruriae, sive, ut tum appellabant, Tusciae titulo comprehendebatur. Baudrando oppid. ditionis Pontificiae est, inter Narniam ad Boream et civitatem Castellanam ad Meridiem 28. milliar. a Roma in Boream 3. milliar. infra confluentes Naris in Tiberim. Sed Ocriculum antiquum erat in planitie, iuxta Tiberis ripam, ubi etiamnum testudines et columnae, multaque alia antiquitatis vestigia. Nic. Lloydius.